شروع دوباره

اینک شروع یک غزل هم خوب باشد!

ابیات در تاب و تب و مجذوب باشد

در مهربانی یوسف زهرا زبانزد...

خیل اسیرانش فقط یعقوب باشد

هرچند باید جستجو از سر بگیرم!

نازم به صبرش اسوه ء ایـّــوب باشد

از لا به لای آیه های نور پیداست

ارباب ما پیش خدا محبــــــــوب باشد

جانا ! گل نرجس ! مسیحای دو عالم!

دردِ دو عالم پیش تو مغلوب باشد

از کوه قاف و  قامتی دال آمد این شعر

دق کرده ایم و روحمان مصلوب باشد

آقا جوانان پیر و پیران هم که رفتند

آری دو بیت آخــــــــرم مرعوب باشد

شرح فراقت حک شده بر سینه ء خاک

پس این مصیبت نامه هم مکتوب باشد

سید رضا موسوی

پ ن:

شاعر قلم را بر غزل خوانی مجاب کرد

با ترس و لرز یاس را کاغذ خطاب کرد

ترسید یاس دفترش را زیر و رو کند

با روضه های قتلِگه دفتر کتاب کرد

بین مصائب مکتوب مقتل چه ها ندید....

در اوج غم

 دست و

مشک و

  عَلَم را انتخاب کرد

با اشک های جوهرش روی ورق نوشت:

طفلان شاه! عباس سوی خیمه ها ....

آری ! شتاب کرد

این لرزه های شانهء شاعر به بیت هاست

این گریه ها شکل غزل ها را خراب کرد؟؟؟!

هرگز نمیدهم به دو عالم این اشک و آه را

این آبرو دهنده به شاعر پا در رکاب کرد

آمد کنار شط فرات آن مایه ء غـــــرور

با طعنه گفت به رود : باید پُر آب کرد

چندی گذشت و نگاهش سوسو زنان نوشت

این قطره قطره اشک ستاره  را باید گلاب کرد

وای این چه بازی کثیفی بود؟؟:

 عمودش به سر زدند...

شاعر بریده بریده نگاهی بر شعر ناب کرد

رضا موسوی 1391