دوگانه

من از تبار سکوتم!

سه گانه را گذارده ام

تا به هرچه سیاهی بزنم،

پلنگ واره آهم را...

زیرِ آوارِ تدبیر

چنین به بندِ "من"،

در پوستین زنده، مرده ام!

دلم لک زده، برای تکرارِ یک سلام،

در این درّه ی عمیق!

بگو!

بگو که برآید ماه

که هنوز در ژرفایم

آوای گرگ می پیچد

-این گله وار، آهوانِ نگاهم را-

***

به وسعتِ آسمان

پنجره  را-گشوده-

نگاهبانی می کنم،

آن لحظه ی شگرفِ طلایی را

-که یکباره- پلک گشودی!

 رفتگانت شاد!

مادرم می گفت:

"تو در سکوت

زاده شدی،

دوگانه را، به جای آور!

نه مگر بامگاه نزدیک است؟!"*

سه گانه:نماز مغرب

دوگانه:نماز صبح

*الیس الصّبح بقریب