مریم ترینم

سلام و درودها
بر شما
ارجمند بانو
بسیار عالی سرودی ارزنده در شروعی خوب و قابل قبول
که در اول کار با تشبیه آغاز شده و با استفاه استعاره \" بام اندیشه \"در ادبییتی در خور آغاز را مزین کرده
و بار سنگینی از\" فروریخت \" بر معنی این پاراگراف
از \" مه \"
سنگینی می کرد و \" مه \" مشبه به بود \" که کسی به این خصوصییت ، اون اوصاف \" سبک و بی پر وا و گذران \" در وجه شبهی موجه را در بر داشت و همچنان سایه ی بار معنایی \" فرو ریختن \" با تم آوار بودن بر مضمون این بند
سنگینی می کرد
و این شروع موفق و ارزنده بود و زمینه ی بقیه سخن سرایش را هموار می کرد
وبند بعد\" خطی مبهم ... \" رد گذری که در ابهام می رفت و بی هیج نشانی از فهم سر نوشت را رقم می زد که باز مرتبط موضوع سرایش بود و این به ارتباط عمود شعر اضافه می کرد
و ابهام را می رساند وا مّا دیگر بند به زعمم فراز آموزنده ی این سرود ناب بود این که :
تا بی نهایت تقدس ...
مریم ترینم
و باید بمانم
که \" تا بی نهایت تقدس\" حرفی بود که تقدس حد یقف ندارد
وهر نیکویی و ارزندگی معنوی
و دیگر ترکیب خوب \" مریم ترینم \"که خود نوعی هنجار شکنی دستوریست در زبان فارسی و پسوند ترین که تفضیل را برای صفات در بر دارد ولی اینجا همراه مریم که اسم و نماد پاکیست آمده و ضمنا بار تلمیح هم در بر دارد
و درست ترکیبی بجا و خوب نشسته در کار سرایش شعر
و شاید محور وستون فقرات شعر حساب می شود این بند و در این بند \" مریم \"اصل است و بسیار عالی بکار آمده ست
و \"باید بمانم\" هم پیام پر پیمان خود را داشت اینکه باید در عشق و پاکی در بی نهایت پای فشرد و پایدار بود و با ارزنده بود و بجا آمده
و در ادامه نوزادی ازین عاشقانه بر جای مانده که لزوما فرزند شاید نباشد و هر مولود دوست دشتنی از جنس عشق
و اما در پایان که دوچشم سوخته از داغ فراق و یا از چیزی دیگر چشم انداز دوری را بدرقه میکند و اینطور بزعمم می رسید و مقداری پایان در ابهام دوری و افتاده از نظر و چیزی شبیه بدرقه و انتظار را به ذهن متبادر می کرد
در مجموع شعری در عین کوتاهی از بار معنایی بیشتری که معنی بر لفظ چربش داشت و باز اس شعر که پیام بود و بسیار خوب آن را در بر داشت و ارتباط طول و عرض شعر هم به همین منوال خوب بود و این پایان وختام هم در غبار می رفت و ابهام که شاید متناسب موضوع بود
آفرینان و دستمریزاد
با ارادت

لاله ی عزیزم
همه رو کپی کردم اینجا چون هرکار کردم عالی رو از قشنگ جدا کنم نشد همه ش عالی بود
سبزشم می کنم نه به خاطر اینکه نقد هست به خاطر اینکه می خوام معلوم باشه می خوام بدرخشه مثل شعر درخشانت


فرو می ریزی ؛
چون
مه صبحگاه زمستانی
روی بام اندیشه ام
سبک وبی پروا ...
می گذری ؛
خطی مبهم
کشیده می شود ؛
تا بی نهایت تقدس...
مریم ترینم !
و باید بمانم ...
نوزاد پاکی از
مسح عاشقانه هایت
بیدار، در آغوشم...
خیره ِی نگاه سوخته ای
در آخرین تپه های ساحلی !
آلاله سرخ