سلطان عشق

ميرود امشب دلم سوى سراى شاه طوس
حرفها دارد دلم با حضرت شمس الشموس 
گفتم اى دل تا رسيدى سفره ات را باز كن
صحبتت را با امام مهربان آغاز كن
نامه اى از حرفهايم را نوشتم بهر ماه
تا برد دل چون كبوتر نامه را بر نزد شاه
*****
گفتم اى شاها غم هجران تو با ما چه كرد 
حسرت ديدار تو قلب مرا صد پاره كرد
گفتم اى جانا دلم در راه عشق مجنون شده
از فراق و دورى ات اين قلب من پرخون شده
بر دلم صحن و سراى بى مثالت ميكشد
از جنون من دگر مجنون خجالت ميكشد
ديده ام پنجره فولادت گره وا كرده است
در دل اين زائرانت شور و غوغا كرده است
مى نويسم صحن گوهرشاد، مى خوانم بهشت
مى توان جاى حريمت واژه ى كعبه نوشت
گفتم اى سلطان تو دانى حاجتم را در دلم
علت هر اشك و بغض و ناله ها و  مشكلم
درد من اين است من گنبد طلا ميخواهم
از شما آقا برات كربلا ميخواهم
آرزوى من تمام عشق و روياى من است
 ساخت صحن پسر ارشد مولاى من است
حضرت عشق الكريم، آقا غريب وطن است
آرزوى من فقط گنبد طلاى حسن است
گفتمش شاها تو دانى روح و جان گم كرده ام
از زماني كه دلم را راهى قم كرده ام
صحن معصومه دلها كه كم از زينب نيست
عشق تو بانو ته قلب است فقط بر لب نيست
به گمان در خاك ايران دو نگين خوابيده
ماه و خورشيد به يكباره به شب تابيده
گفتم از حضرت سلطان گفتم از حضرت عشق
حيفم آمد كه نگويم ز دو بانوى دمشق
مى نويسم چند مصرع حرف را كم ميكنم
مرهم زخم دل آكنده از غم ميكنم
زينبا بر سر خوان كرمت ميمانم 
بر سر عهد دفاع از حرمت ميمانم
شاعر : نگين مديرى