تقدیم به دادای سر زمین شعر

دیوانه ای دل داده را دیوار هجران حبذا

در وادی عشق وبلا دادای حیران حبذا

پیمانه ای مستانه ده از آن زلال دلکشت

تا در کشم صوفی شوم زان صاف دوران حبذا

صد چشمه انگیزد زدل در وادی شعر و ادب

برهم  چو دریا میشود شعر زلالان حبذا

او غرق دریای فنا ما  مانده در ساحل سبک

کی میشود روشن به ما آن، حال بی جان حبذا

صد موج دارد شعر او صد راح و هم مستی فزا

رطلی بنوشان و بنوش ،این آب حیوان حبذا

"رافض" بسی افسانه ها خواندی زاکناف جهان

یک قطره از شعر زلالش ،گشته دیوان حبذا