عارف حق

عــــارفان را کو ز دلـــبـر خــــــلوتی
هـر دم اندر کوشـش اند از دعوتی
هر سحـــر عــطـری گشاید موی او 
تا بـرند از گنــــج حـــــکمت ثــروتی
 عارف حــق 
ناز ابـــرویش چــــو شب افــــــــروز مـاست
چشـم شـــوخش معـــــــرفت آموز ماست 
پیچـش زلـفـش بـــــود  بس چـــــــاره ساز
خــــاطرش همــــواره مهــراندوز مــــــاست
هـــر گـــره بـر ابـــــرویش مشکل گشاست
شعـله ی عشقش بسی دل سوز ماست
جــــــلوه اش هـر نیمه شب قوت دل است
ایـــن صبوحـــــی تحــفـه ی هر روز ماست
عــــارف حــــــــق می شود هــــــر ناظرش
منـــظـرش خـــــــــود طـــالع پیروز مــاست
بگــــذر از مــــــــا و مـنـــی در راه وصـــــــل
خــــــرمن این بــــــــــرتـری دل دوز مــاست 
  (مظفر جوینی، " ترنم وصال به سرچشمه ی کمال- دفتر ششم"، نشر جهانکده)