پروانه

بنام خدا
شدی آتش و شعله شعله چشیدی
پر و بال پروانگی های من را
تو افسانه بودی و معنا نکردی
غم و بغض افسانگی های من را
نفس های دیوانه ام زیر و رو کن
عطش دار دیوانگی های من را
به یادم کمی پرسه ها را بیاور
شب شعر بی خانگی های من را
سکوت تو سرمای آتش فشانی
طپش های پرچانگی های من را
نوشتی تو در حسرتی بی نهایت
خیالات هم شانگی های من را
#احسان_اسکندری