گفته بودم چو بیایی..

گفته بودم چوبیایی به توگویم توگویم همه رازم... همه غم های درونم همه ی سوزوگدازم گفته بودم چوببینم رخ ورخساره ی ماهت دل وجانم همگی شمع شودپرتوراهت ای همه بودونبودم، همه تارم همه پودم نقش آن خال لبانت بسته درعمق وجودم سرمن مهر توجویدچشم من راه تو پوید دل من کرده هوایت غم خود رابه که که گوید... دل من سوی تودارد،خم ابروی تودارد شب دل گرچه سیاهست گله از از موی تودارد... آساره