توبامن بمان

 این نوشته یکی از اولین تجربه های من در نوشتن است

تو با من بمان

ای پناهم در بی پناهی

 تو با من بمان

ای امیدم در تیره شب تنهایی

توبا من بمان

اگر همه روند وبه من پشت کنند ا

تو ای یاور دل خسته ام

تو با من بمان

در روز رنج ووحشتم ای یار

در آن رنجخانه ی بلا

 تو با من بمان

آنگاه که کنی مرا مبتلا

 به رنجهاوغمها وغصه ها

 تو با من بمان

آنگاه که به تو تکیه می کنم

در کوچه ی تاریک بی کسی

تو چراغ راهم باش و

 تو با من بمان

در فقر وفلاکت محتاج ودر به در

در پرتگاه گناه

   چون سایه ی هما بر سرم

 تو با من بمان

من عهد میکنم جبران کنم بدیها

     توهم ای خداوندگارجان

 تو با من بمان

آنروز که سینه ها مشروح شوند

وآن نامه ها مفتوح شوند

تو دستگیرم باش و

  تو با من بمان