نشانی

قرارم می رود از کف زمانی

که  جویم درجهان از  او نشانی

پَرَد افکار من در آسمان  ها

.بگردم در میان کهکشان ها

چراسرتاسر گیتی همین است

.همه بی جان وازجنس زمین است

همه یا آتش ویا آب وخاکند.

.ویا از جنس آسمان پاکند

کجا موجود چون من ناطقی هست.

..که پرسد از خود آیاخالقی هست؟

سخن  بگویدواشیا بنامد.

.شودگه عاشق وشیدا بماند

بپرسد از جهان وچندوچونش

.خطاهاآورد در جوش خونش

غریبی میکندبا صفحه ی خاک.

.ومیداند خودش را  جنس افلاک

ببیند او خدارا لای شب بو.

.پیامش را بگیرد از پرستو

کند مدهوش او راصوت بلبل.

..برد هوش ازدل او چهره ی گل 

  خداوندا بُوَد دست توپیدا.

ازاین پرسیدن و احوال ماها

پرستش حسی در دل من

که تو بنهادیش تو در گل من