خدا حافظ

از همان اول

 می دانستم؛

 که می روی

ودست رد؛

بر تمام آنهمه علاقه و بوسه

خواهی زد.

ها گلم!!!

بی گُدار *  

به آب زده ام.

می دانستم؛

که داس!

احساس نسترن ها را

درو خواهد کرد.

ومن

چه ساده؛

تا همین اوایل باران

باورت کرده بودم.

خدا حافظ

کابوس شب های بی ستاره ی من.

*1. گدار: محل  عبور از رودخانه است. که عشایر و  دامداران ناچار بودند برای گذر از رودخانه مناسب ترین مسیر را جهت عبور از رودخانه انتخاب نمایند که به آن ((گُدار ))  می گفتند .حرف (گ ) با ضمه تلفظ می شود. البته در زبان بختیاری این واژه متداول بوده است.

(بی گُدار به آب زدن) کنایه از  کاری را  بدون حساب و برنامه انجام دادن ،عجله کردن وبدون تامل و تفکر اقدام نمودن است.

                                               سروده شده در : شهرکرد

                                                   دوشنبه 17/8/89

                                             ساعت:00:04دقیقه ی بامداد