مهمان دل

مهمان دل

آه چون موجی بکوبد سر به دیوار دلم

آمده حزنی قدیمی هم به دیدار دلم

بغض چون ابری ببارد سیل اشکم شد به پا

بازهم غم آمد وشد بهترین یار دلم

غم قدیمی یار دل یار وفادار دلم

با محبّت می فشارد دست تب داردلم

باهمه تنگی دلم شد میزبان خوب غم

با وجودش گشته چشمه، چشم بیدار دلم

آه دیرینه ی من دم برنمی آوَرد هیچ

حال بشکسته سکوتش، شد هواداردلم

گرچه این تُنگِ دلم ازغم چودریایی شده

آه سردم زرد کرده رنگ رخسار دلم