خروس نامه(طنز)

اگـرخـواهی که غم هــــا دورگـــــردد
وایـن دنیـا به کـامت جـــــور گـــــردد

بـروهمسـرگــزیـن تـــــا مـهر بینــــی
بـه شرطیکه تـو،پــــرهایـش نچـینـی

بــرای انتـخـــوابـش کـــن ذ کـــــاوت
که بعـداً نـایـــــدت هــــــردم قضـاوت

کـه زنها مـیوه هــــــــای یک بهشتند
ولی بعضی از آنـهـا بــــــــد سِرشتند

نمی گویم که زن تنهـــــا چنین است
چه مردانـــی که نامش بدترین است

تـرا زن زود خـوش آیـــــــــد ولاکـن
همیشه میخ ِ یک جــــــایی وَ ساکن

چنـان بایــــــــد دَوی ازصبح تا شـام
که شـاید پولکی آری ازایــن بـــــام

اگـــــراندیشـه ات باشـد پس انــــداز
خــــــودت را بــــا عیـالـت در نـینداز

گهی خواهد چوکفش و کیف و مانتو
دوابـــــرو هم گـهی بایــــــد که (تاتو)

اجاره خــــــانه ازیک سو زنــد ساز
عیالت درویارش رفتــــه یک غـــاز

گهـــــــی گـوید ببین همسـایه را باز
چرا پوشـد لباس ِخوشـگل ونـــــــاز

ببین دارد چــــــو بالا پوشی از چرم
بـرای ِمن بخـرزودی شَوَم گــــــــرم

برای ِ دعوتـــــی دریک عــــروسـی
توکادو میخــــری چونکه خــروسی

بـنـازم مـرغ را بـــا قـُــد قُــــداسـش
کُـند پــــرت ازخـــروس ِما حواسش

سـیاست مرغکـان دارنــــــد بسـیار
کیاست کـــن نگــردی پیش ِاو خوار

بسویش میـــروی مست وخـــرابات
برایش قـــو قــولی خوانی زباغـات

عجــب اوخلـقتـی دارد بـه نــــازش
تراعاشـق کُـند بـا رمـــــزو رازش

کمی تـا دل  زکـــف دادی بـــرایـش
شَوی همچون غلامـــی درسرایش

بـه تو گـوید که شُویم ای ملـــوسم
چـرا قـُلـّک کنی پـولت خــــــروسم

چه شدسهم ِ مــن از یارانه اکنون
چه کس گفتا که این مال ِتومجنون

تـمـامــــی میشـود بـهرم هـزیـــنـه
که خرجم گـــــر ببینی بیش ازاینه

خـودت بـایـــــــد بپردازی قبـوضت
وگـرنـه آب و برق و گــاز قــوزت

میـان ِجنـگ و دعـواهـم تو گیـری
بـرای ِجنگ بـا شـیران فقیــــــری

تـرابیچاره گــــــــردانـد، حـریفست
نپنداری که این شیرت نحیف است!

اگر دیـــدی چنین شـــعری سرودم
عیالـم خــــواب شد،ورنـه کبـــودم

خـــــودت دانی واین شعر ِقشـنگم
برو زن گیرو گــــو من یک پلنگم

ولی این را بـــدان زن یک بلا بی
بـدون ِایـن بـلا هـــا نی تـوان زی