مرا تو شاه می کنی

به چشم نیمه مست خود به من نگاه می کنی

  مرا به غمزه میکُشی،چرا گناه می کنی؟  

 در این زمانه خنده را به دارها کشیده اند  

 تو خنده می دهی به من،چه اشتباه می کنی.

  چو می رسی به خلوتم،به لطف بوسه های خود

  وجود خسته ام پُراز جلال و جاه می کنی.  

 به مرز باغ پیکرت به بوسه گُل شنانده ام

  هنوز در خیال من تو \"آه – آه\" می کنی.  

 نمیشوی تو یار من، ولی به عشق شرقی ات  

 به شعر و یاد روی خود مرا نکاه می کنی.  

 ملکه ی غَیور من! نداری بیم از کسی  

 به تخت می شنانی ام، مرا تو شاه می کنی.