رویای وصال

رویای وصال ......

نیمه شب ، خرمن گیسو که دهد بوی بهار

مست ومدهوش زلطف و زصفای دلدار

مَلمَل  نازٌک عشق  برتن نازَک یا ر

 رقص گیسوی خرامان  ، نفس گرم نگار 

دست اندر خم زلفش ، چوگردید گرفتار

لب من بر نگهش،هرلحظه بخواند اشعار

تب آغوش وی ، و چراغکی از مهتاب

من ودلدادگی و مرمر تن ، چون سیماب

لب وی ، بوسه ناب، شعرو شراب شیراز 

عشوه و" ناز" خریدن ، بر لبانم ، آواز

نفرت از دوری وهجران ، نهیب گریه

شرط بستن سر خنداندن هم ، با خنده 

زمزمهُ " دوستت دارم" برلاله گوش

او سراپا مدهوش ، من زلعلش می نوش

سینه اش گوی بلورین ، گردن آئینه نور

وصل او باغ بهشت ، روی او جلوه حور

دست او مظهر مهر ، درنوازش ماهر

لب او گرم سخن ، چون شرابی ساحر

لعلش ازشهد وشکر، زلف بردوش افشان

سرخ روی ازدولت شرم"سینه" زخجلت لرزان

دلم ! آری شب میخواهد   (شب وصل) از جانان

 که دهم عمر به نازی! به وصلش! سروجانی ارزان