لبش بوسیدم

تـــا از مِـــــی ِ نــاب عشق ِ تـــو نـــــوشـــیـدم

چون هـــالـــــه ای از نــــور تــــــرا مـــی دیـدم

چون شمع که قطره قطره عاشق شدو سوخت

پــــروانــــــه شــــدم دور ِ ســــرت چــــرخیدم
...
یکبـــــــار گـُل ِ بــــوســـه از آن لـب چیـــــــــدم

ازطعم ِ خــــوشش مست شــــدم خـــوابیــدم

تــــا صبـــح سحـــر کنــــــار ِ مـن بـــودو نخُفت

مـــی گفت از ایـــــن بـــــاده خــوری تــرسیدم
...
آن شب چــو منی کــه از لـبش بــــوسیــــدم

چون خواب شدم هشتـی ِ لب مـــــی دیــدم

بیـــــدار اگـــــر بـــودم و هشیــــار بـــه خـــود

یک بــــــاغ ؛ گل ِ بـــوســـه ازاو مــــی چیـدم
...
نــــــاگـــــاه دلــــم رُبـــودو از خـــو یش نـمود

او شــــاه ِ دلـــــم را بــــه رُخش کــیش نـمود

من مـــات ِ رُخـــی شدم کـــه لـــبخند لبـــش

آتش شدو شــــــعله ی دلــــم بیــش نـــمود