عطش نگاه

خوش بعه حالم که تو را دیدم دیوانه شدم 

بد  به حالم که جزت با همه بیگانه شدم 

وای به حالم که دلم در عطش نگاه توست 

زین عطشی که داشتم  ساقی میخانه شدم 

 دوش که ما را نگران کرده ای از کردارت 

سوخت پر و بال دلم ساکن غمخانه شدم 

من درون غزلت سوخته ام همچون شمع

آخر قصه  که شد عاشق پروانه شدم 

قطره ای گشتم و دریای وجودت منزل

من درون صدف قلب تو دردانه شدم 

مصلحت نیست که پنهان کنم این مستی خویش 

خلق داند که من از عشق  تو دیوانه شدم

لرزه بر جانم فکنده  ناز چشمانت رفیق

دلم از غصه فرو ریخت و ویرانه شدم 

جان من بر لبم آمد نشدت هیچ خبر 

روزی آگاه شوی راهی از این خانه شدم 

با احترام : رضا حمیدی راد ( احسان )