✨️نوراندود

✨️✨️

من از حبّم  به‌ نور  اَندود بودم
   در حبّت غَلت چون اُخدود بودم

چرا از عشق گفتی زنده گَردم؟
به  مرگم راضی و خشنود بودم

کنارِ  سوره ی چَشمانِ اَسرات
دُخان‌خوانان سراپا دود بودم

سرم  داغِ  تنورِ خولیِ آه...
تنی در جوشِ خون  مسدود بودم

منم آن آرزو در خواب رفته
دقیقاً واژه ی نابود بودم

دهانم پُر ز خاکِ قبرِ خاموش
ز هرچه درد و غم  آسود بودم

چرا باز از ازل آمد صدایت؟!
به چشمانم  سرودِ رود بودم

مرا باوَر  مرا دلبر تویی تو
ز لبخندِ تو  نامحدود بودم

فراموشم کن و خوش باش جانا...
ز چشمانِ تو جان‌اَفزود بودم

زُلالِ قلبِ صاف و روشنت را
زبور و نَغمه ی داوود بودم
 

✨️✨️