دنیا به فنا

این شب تاریک آخرش مرا می کُشد
غم این شبها مرا به فنا میبرد
هر شب این قصه را دارم
من بی خیال جان و شب از من دست نمی‌کشد
خود را به تور سرنوشت انداختم من
از دنیا من آنچنان بیزارم
هیچ ندیدم جز  فنا در این سرا
من و ما،مال دنیا،ندار و دارا همه به فنا
برای فنا چرا چنین میکنند انسانها به هم جفا
گر بیندیشند اینها نکرده تا به حال به کسی وفا
که میکنند با دل هم بازی در این سرا
یکی دل میشکند یک سر یا یکی را میکنند در عزا
چهره ها نمایان کنند از خود این خلائق
یکی در رو خوشرو و میکند هزاران ظلم در خفا
دیگری بر صغیری تاخته، میخورد نان شب او را
یکی تا کمر در سطل زباله
آن دیگری جا ندارد برای پول و سکه و طلا
یکی میفروشد حرام گوشت را به مردم به پول گزاف
آن دیگری ندارد پول نان و شرمنده ی بچه ها
آن دو هر دو فانیند  با کفن میشوند در چند وجب جا
این همه ظلم بر کفنی و چند وجب جا هست روا؟
دل بکن از این دنیایِ به افول و فنا ای جانا
راه رستگاری پیش گیر بکن حمد خدا
دستی بگیر تا کنی در آخرت به قول حق صفا
خوشی این دنیا پوچ و همه هیچ است
خوبی زخلق به مظلوم یتیم نما
که نام نیک و جاودان اثر بماند از این سرا