با درود و احترام
و با تاخیر نسبتا زیاد که یا به دلیل تنبلی ست و یا اینکه کفگیر احساسمان به ته دیگ خورده است !!!
شعر زاینده رود را با نگاهی نو و دوباره خدمتتان تقدیم میکنم ...
امیدوارم با لطف همیشگی که دارید بپسندید و با جملات قشنگتان ، سر ذوقمان ، بیاورید که چه کاری میکند این تشویق ها ... و اما ...
______________________________________________
یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
توی شهر اصفهان ، نصف جهان
شهری با مردم خوب و مهربان
همگی حاضر جواب و نکته دان ...
دوست دارند : کباب و بریون
با بساط ِ چای و قلیون
زیر چند تا بید ِ مجنون
لب ِ رود ِ گاهی خشگ تر از بیابون
خوش باشند از دل و از جون ...
امّا دست سرنوشت
واسه ی نصف جهان ِ چون بهشت
قصّه ی تلخ و بد آهنگی نوشت :
آخه دنیا میدونه
اصفهان با چل ستون و پل خواجوش
میدون ِ نقش جهان و عالی قاپوش
بازار ِ فرش ِ تو دَر توش
گز و بریون و بِـه و خربوزه ی
به شرط ِ چاقوش
همه از زاینده روده
که نباشه ، اصفهان هم
پُـر ِ گرده ، پُـر ِ دوده
نه به لب شعر و سرودی
نه به دل ، نور امیدی ...
نه کسی حوصله داره
مثل شهناز و کسایی
مَردمو کنار ِ خواجو بِـکِشونه
یا کی پیدا میشه
شیش دانگ ِ صداشو
مثل ِ تاج ، به گوش مردم بِـرِ سونه ...
مثل ِ اکلیلی کی میخواد
جای ارحامو ، بگیره ؟
کی می شینه
قصه ی مجید و بی بی رو می بینه ؟
یا کدوم دست ِ ظریف و پینه بسته
رو کدوم قالی می خواد
قامت ِ لیلی رو ببافه ؟
وقتی جای آب سرابه
زندگی پُر التهابه
قصه ها هم
قصه ی خار و خس و نبود ِ آبه
قصه رعیت ِ خونه خرابه
پس ، فقط خدا پناهه
و دعای مردم صبور ِ دور و بَـر ِ مونه
که شب و روز چشم ِشون به آسمونه
به نوای شُر شُر ِ بارون ِ از رو پشت ِبومه
که میگن از ته دل :
کاشکی دست سرنوشت
قصه ی خوبی برامون می نوشت
که همیشه زنده رود
زنده باشه ، جاری باشه
پُـر ِ آب و ماهی باشه
مرغک مهاجر ِ خسته بیاد
به ، پُـفک ، مهمونی باشه ...
و الهی سفره های مردم نصف جهان
پُـر ِ نان و شادی باشه
پُـر نان و شادی باشه ...
بهار 94
درود استادبزرگوارم
شعرزیبایتان رابازهم خواندم وعلی رغم تلخی قصه اش
بسیاربردل نشست
الحمدالله که الان بی نصیب نیست از آب وان شاالله که ادامه پیداکنه این بارندگیها درهمه جای ایران عزیزمان