سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 17 ارديبهشت 1403
  • روز اسناد ملي
28 شوال 1445
    Monday 6 May 2024
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      دوشنبه ۱۷ ارديبهشت

      پست های وبلاگ

      شعرناب
      حزن عاشق از چیست؟
      ارسال شده توسط

      داود عزتی راد

       در تاریخ : شنبه ۳ آبان ۱۳۹۳ ۰۳:۲۴
      موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۷۳۷ | نظرات : ۴
      سه بلبل ؛ یکی محزون و دگران آوازخان.
      یک از دو دگری را گفت :این چرا محزون است؟
      گفت چه دانم : لابد عاشق است .
      - پس چرا غمگین است؟ عشق مگر غم دارد؟
      گفت : چه دانم، شاید بدان است که به وصال معشوق نرسیده.
      - نچ ، عاشق را عشق معشوق بس است ، عاشق خود عشق ، جزء ز کل معشوق است .
      گفت : چه دانم ، شاید بدان است که فراق معشوق بر عشق وی سایه افکنده و از این روی ردای حزن بر سر گرفته .
      - نچ ؛ عشق معشوق مهر دل است و فراق این دو ممکن نباشد .
      گفت : چه دانم ، شاید بدان است که کوردلان سنگ در دل ، قوّه و توان درک عشق وی را ندارند .
      - نچ ؛ آخر عاشق را درک کوردلان سنگ در دل چه کار آید . مگر نه آنکه عاشق جز سیرت و صورت معشوق کس نبیند و جز نام وی نام نشود؟
      گفت : چه دانم ، شاید عاشق در راه رسیدن به معشوق مبتلا به دشواری است و این باشد علت غم و اندوهش .
      - نچ ؛ این نیز ممکن نباشد ، چرا که هر چه ابتلا به سختی ها فزون تر و موانع رفیعتر ، شکر وصال شیرین تر .
      گفت : آه ، چه دانم ، دگر باز ماندم از دریافتن ، لختی تو بیندیش و بازگو دلیل این حزن و اندوه را . آخر این چیست ؟ این کیست ؟ که چراغ افکنده بر سیرت و صورت وی .
      آن دگر گفت : صبر کن ، اندکی صبر کن که یافتم، یافتم ، قسم به آنکه دلم در نبودش مشکین چادری بر سر افکنده یافتم . ترس است آفریدگار این حزائن .
      گفت : آخر ترس از چه ؟ مگر چه دارد این معشوق که هر چه دارد زیبائیست .
      - ترس عاشق که از معشوق نیست  ، ترس وی از خویشتن است ، ترس از آن است که توان حصول خواسته های معشوق را نداشته باشد . ترس از آن است که معشوق را دل آزرده و رنجور کند ، ترس از بی پناهی از پناه دل معشوق است .
      گفت : آری راست می گویی ، دلی که بی پناه از پناه دل معشوق است ، کمین کنندگانش زیاد و هلاک کنندگانش فزون تر .
      - نچ ؛ باز دلم رضا نمی دهد ، آخر این عشق زمین ، چنین بها ندارد .
      گفت : راست گفتی ؛ عشق زمین بها چنین ندارد ، لیکن اگر نتوان تاوان عشق زمین داد ، تاوان عشق آسمان چگونه توان داد ؟
      - پس سخن چنین آید که چون عاشق در گذر از فرش به عرش است  ، چنین محزون است .
      گفت : آری ؛ در نظر چنین آید و در سخن چنان ، امّا بازهم ا... اعلم .
      ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
      این پست با شماره ۴۶۰۰ در تاریخ شنبه ۳ آبان ۱۳۹۳ ۰۳:۲۴ در سایت شعر ناب ثبت گردید
      ۱۱ شاعر این مطلب را خوانده اند

      امینی

       ،

      غلامرضا مهدوی(مهدوی)

       ،

      فرامرز فرخ

       ،

      محمد جهانگیری

       ،

      جمیله عجم(بانوی واژه ها)

       ،

      داود عزتی راد

       ،

      ساحل شیدا(ساحل)

       ،

      طارق خراسانی

       ،

      مونس ارجمندی

       ،

      علی اکبر حسینی زاده

       ،

      نجمه طوسی (تینا)

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
      ۱۰ ساعت پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۴ روز پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۴ روز پیش       سید هادی محمدی سید هادی محمدی
      ۵ روز پیش       شاهزاده خانوم شاهزاده خانوم
      ۵ روز پیش       مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
      ۶ روز پیش       مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      ساسان نجفی(سراب)

      من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی اا ولی با منت و خاری پی شبنم نمی گردم
      آذردخت شرقی(آذر دخت)

      در زمین دیر زمانیست زمین گیر شدم اااا آسیابان فلک گفت که من پیر شدم اااازندگی سهم من از مرحله عشق نبود اااا بس که غم خوردم از این سفره غم سیر شدم
      محمدرضا آزادبخت

      م گاهی هوس مرگ به سرم می زند افسوس که مادرم دلتنگ می شود
      محمد رضا خوشرو (مریخ)

      منو از من نرنجونم از این دنیا نترسونم تمام دلخوشی هام و به آغوش تو مدیونم
      محمدرضا آزادبخت

      م نوعی بی احترامی ست به صفحه کسی رفتن بدون سلام و کلام گاهی برآشفته می شوم

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0