صبح

صبح است و خاطراتت آشوب دلم را صدچندان می کند
ویرانم از تو مثل خانه ای بعد از زلزله های چند ریشتری
که زیر بار نبودن هایت کمر خم کرده است
در دلم سقوط می کند چیزی شبیه به بودن تو
کاش می شد خاطره ای نباشد از تو
و بکشند این صندلی کنار پنجره
و کنار برود پرده ی سیاه اتاقم
و دلم سرد شود مثل چایی هر روزه ام
که بی تو سرد سر می کشم
کاش حرف هایم از ته دل باشد
و یک روز بیدار شوم و صبحم بدون تو بخیر شود.