الهه

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود
موفق باشید

به به استاد بدری عزیز


درود و باز هم زیبا
درود بر شما




🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀


شعر زیبایی بود



🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

درود بر شما
قلمتان نویسا
🌹🌹🌹🌹🌹

به نام یگانه غزل‌سرای دیوان آفرینش.

واژه‌ی«مسمّط» از «سمط» گرفته شده که در عربی به‌معنای رشته و یا در رشته کشیدن مروارید است و اصطلاحا قالب شعری‌ای است مرکّب از چند بخش که شاعر بنای هر بخش را بر چند مصراعِ هم‌قافیه می‌نهد و مصراع آخر آن را بر قافیه‌ای دیگر قرار می‌دهد.

هر بخش از مسمّط را «رشته» و مصراع پایانی هر رشته را «بند» می‌نامند.

قافیه‌ی رشته‌ها متفاوت است و در هر رشته، همه‌ی مصراع‌ها به‌جز مصراع آخر، هم‌قافیه‌اند.
تمامِ بندهای یک مسمّط نیز هم‌قافیه‌اند و در حقیقت این بندهای دارای قافیه‌ی یکسان، حلقه‌ی اتّصال تمام رشته‌ها به یکدیگر است.

بنیان‌گذار این قالب زیبا، منوچهری دامغانی، شاعر قرن پنجم است و مشهورترین مسمط فارسی را نیز منوچهری دامغانی سروده‌است، که با این رشته آغاز می‌شود:

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانبِ خوارزم وزان است
آن برگِ رزان بین که بر آن شاخِ رزان است
گویی به‌مَثَلْ پیرهن رنگرزان است
دهقان ز تعجب سرِ انگشت گزان است
کاندر چمن و باغ نه گُل ماند و نه گلنار

تکه‌شعر بالا یک «رشته» است و مصراع:
«کاندر چمن و باغ نه گُل ماند و نه گلنار»،
بندِ آن به‌شمار می‌آید.


انواع مسمّط:

* به مسمّط‌هایی که رشته و بندِ آن‌ها مجموعه‌ی سه مصراع باشد، مسمطِ «مثلّث» (سه‌تایی) اطلاق می‌شود.

* به مسمّط‌هایی که رشته و بندِ آن‌ها مجموعه‌ی چهار مصراع باشد، «مربّع» (چهارتایی) گفته می‌شود.

* مسمّط‌هایی که رشته و بندِ آن‌ها مجموعه‌ی پنج‌مصراعی باشد، «مخمّس» (پنج‌تایی) نام دارد.

* مسمّط‌هایی را که رشته و بندِ آن‌ها مجموعه‌ی شش مصراع باشد، «مسدّس» (شش‌تایی) می‌خوانند.


از بین انواع نام‌برده، مسمّطِ مسدّس از همه رایج‌تر است.
ضمنا تمام مسمّط‌های منوچهری دامغانی نیز مسدّس است.

***

درودتان جناب دلسوز ارجمند.
مسمّط بسیار زیبایی‌ست.
سپاس از قدرشناسی و محبّت جناب‌عالی.

عذرخواهم که به جهت بیماری پدر بزرگوارم، مدّتی‌ست دل و دماغ نوشتن مطلب در فضای مجازی را ندارم و دیر متوجّه اشتراک سروده‌تان شدم.

با خوانش دوباره‌ی شعر زیبایتان، سه نکته به خاطرم آمد که بنویسم:
۱_
چون پسوند «زار» در کلمات قافیه‌ی بند دوم و بند پایانی در واژگان «چمنزار» و «گلزار» تکرار شده‌است، زیبنده است که یکی از این واژگان با واژه‌ای دیگر جابه‌جا شود؛ مثلا بندِ دوم را می‌توانید بدین گونه بسرایید:

«گل می‌دمد از نو به گلستانه چه بسیار»
(گلستانه صفت نسبی از گلستان است.)

و یا بند پایانی را بدین شکل می‌توانید بازنویسی کنید:

«تا بر قدمت بوسه زند هر گل و گلنار»

بدین ترتیب هم پسوندِ «زار» تکرار نشده و هم این پسوند در یکی از واژگان «چمنزار» و یا «گلزار» با صفتِ «زار» در بند نخست، به وجهی آرایه‌ی جناس ساخته‌است.
۲_
در رشته‌ی سوم، «سوز» در کلمات قافیه‌ی«جگرسوز» و «جان‌سوز» تکرار شده‌است که برای جلوگیری از این تکرار، می‌توانید واژه‌ای دیگر را که به محتوای شعرتان بخورد، جایگزین یکی از این واژگان بفرمایید؛ مثلا به جای «غصّه‌ی جان‌سوز» می‌توانید بگویید: «غصّه‌ی مرموز» (مرموز به معنای مبهم)
البته فکر کنم پیشتر هم شعرتان به همین منوال بوده و موقع اشتراک به وجه کنونی به اشتراک گذاشته‌اید.

۳_ فعل «گویید» با همین املایی که مشاهده می‌فرمایید صحیح است؛ زیرا همزه مخصوص واژگان عربی است.

شاعرانه‌هایتان ماندگار بزرگوار

درود جناب بدری
شعری زیبا خواندم
احسن بر شما

درود بر شما
زیبا بود 👏👏🌺🌺

سالروز میلاد مظهر علم و عزت و عدالت و سخاوت و شجاعت، اسد الله الغالب، حضرت امام علی بن ابیطالب،علیه السلام و روز پدر مبارک باد .

خدایا وقت است که منت دهی

ناجی رحمت آید پدید

دلم روشن بود در این نسیب

که احسان محبوب در این باره

ز عشق سر شاره

دل تنگم دل تنگی هم. هزار داستان دارد

به دنیا آمدن نسل من شاید گناه بود

پدر را نمی شود ماکمه کرد از خطا است

گله هم از روزگار نتوان کردچون جرم

در دنیای نا مردب هازنده ماندن چه سود

می دانی حالم خوب نیست

نه من حالم خوب نیست هیچ کس حالش خوبنیست

فکر کنم آنها هم که خوردند تا بالا آوردند
هم حالشان خوب نیست

جمعی هم که می خندیدندبری شدند
خند ها به تاریخ پیوست

یکی سوار بر ماشین یک میلیاردی بود
می گفت حالم خوب نیست

خیلی زندگی گذشته را دوست دارد

دوست داردم برگرد د ولی فکر ی عبس

چیزی که حل را خوب کند پئدا نمی شود

امروز قلم هم حالش خوب نیست

شعر به شکل دیگر به کار آمد

در زم زمه باد شنیدم از عطر یاس

می گفت عاشقی نیست که عطر بزند

من به کدام عاشق برم مشام

گیسوی کدام معشوق را بنوازم

باران به کدام گندم زار ببارد
بوی کدام سبز را به چادر سیا ببرد

دانه هایش را بر گونه کدامین عروس ببپاشد

کدام گل را ببوسد که دست خدش خواهش نباشد

فاصله ها را که به وجود آورده است

چراغ کلبه دهان دیگر فانوس نیست

آنجا تاریک است


دختر بچه ها هم دیگر نمی رقسند

شادی هم به تاریخ پیوست

خانه ها بی باغچه اند

دختر میخک هم دیگر سورمه نمی کشد

او هم همیشه خسته است

چون کار می کند اگر کار نکند

گرسنه می ماند

دنیار برای همه غریب شده

کسی به مریض هم سر نمی زند

کسی با :-) دبدن کسی نمی رود

آمد پریشانی عجب
شاخه درختان هم به کسی نگا نی کنند

دورود بر شما
بزرگوار
غزل بسیار زیبا است

درود بر جناب بدری بزرگوار
بسیار زیبا این مسمط
دستمریزاد عالی قلمتان مثل همیشه توانا
موفق باشید وپیروز
🌹🌹🌹🌹

سلام و درود
زیبا سروده اید

درود بر شما ،بسیار زیبا و موزون بود

سلام و درود جناب بدری عزیز
مسمط بسیار زیبایی است

درود برشما موفق باشید

خاله ام خودش هم مسمطی ست که آسمانیان سروده اند . و تشکر میکنم ازقدردانی و تواضع شما

درود فراوان بر جناب بدری بزرگوار
بسیار
عالی
بود

سلام بزرگوار
بسیار بسیار زیبا عاقبت به خیر باشید

سلام درود بر شما رفیق و بانو الهه احساس

درود جناب بدری
زیبا و دلنشین
ساده و روان و سرشار از احساس
احسنت 🌷🌷🌷🌷🌷

ای فروغ ما نو. خورشید تابان یا علی

واژه های ناب. قران معنی. عرفان. یاعلی

لا فتی الا لا سیف لا دالفقار

نه خدا توانمش خواند

نه بشر توانمش گفت

متحیرم چه نامم

شه ملک لا فتی را

درود مجدد
🌻🌻🌻🌻🌻

درود جناب بدری،لطیف و سرشار از احساس،پایدار باشید