بجز شرابِ وصالت اثر نمی آید

سرابِ پیچِ تو از تاب در نمی آید

امان که طالعِ نحسم بسر نمی آید

که آبِ مهرِ خود او بست، راهِ بستاندن

به باغِ خفته ی عاشق ثمر نمی آید

به هر بهانه که سویش ز کویِ ما آمد

نیامد او به سلامی، دگر نمی آید

به خیره بر دَرِ لطفش بسوخت این چشمم

جمالِ روی نگارم به در نمی آید

به گفتن از خود و مستی ز کبرِ بی حاصل

عیارِ حلقه ی آهن چو زر نمی آید

کلامِ نورِ تو بر دل مگر نظر بندد

بجز شرابِ وصالت اثر نمی آید

الهام گرفته از مصرع "فغان که بخت من از خواب در نمی آید" از لسان الغیب، حافظ شیراز