بی بندوباری عشق

غروب است و دلم هوس پرواز دارد 

به عرش آسمان یار وفایی دارد
به یاد آن طلوع  بی غروب تابستانی
سرم گرم غلقلک های جوانی
ز لج بازی سبب شد فصل سبز آشنایی
جهانم گشت آزاد از هوای بی هوایی
بر سایه ی قلبم نوری از عشق بتابید
صخره دل بستگی ام موج لرزانی شتابید
هاله ای بر تار و پودم زعشق آن دلارام
برون از آن نیندیشد این صوفی ناآرام
دیده ی از شب سیه تر بانی غفلت بود
زگرد معرفت توتیای نظرش رنگین بود
زبوی گل یاس تبسمی خوش تر داشت
زلفی از پرها رهاتر به تن باد ها داشت
به باطن چنته ی آکنده ای از مهر و دوستی
که احساسی نباشد برتر از عشق و مستی
به وصف او منظومه بسی ناتوان است
بر عاشق معشوق کل فضا و زمان است
مختصر شرحی بود به موضوع نگارم
منصفی باشی حق دهی گر بی بند وبارم