تقدیم به همه ی آنانی که دل شان برای وطن و مردمان شان می تپد.
دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد
تا که یادآور سیمای دلیران باشد
شهرم از جلوه ی بیدادگران ، سخت تهی
مسکن بدگهران لانه ی زاغان باشد
دوست دارم که از الطاف خداوند نعیم
در کف هر پدری لعل بدخشان باشد
دگر از حمله ی گرگان نهراسد چوپان
در نهانخانه ی قلبش تب ایمان باشد
برسد عاقبت آن روز ببینم آنکه
بر گُل صورت مردم لب خندان باشد
دودِ اسفند بپیچد به گذرگاهِ بهار
کوچه آبستن سوسوی چراغان باشد
همه جا هلهله برپا و زنان کل بکشند
دشت و صحرا همه بستان و گلستان باشد
نتواند که به جرات شکند حد دشمن
بیشه ای را که در آن لانه ی شیران باشد
دوست دارم که سحر باشد و مهمان برسد
همره ناز سحر نم نم باران باشد
در مسیرم دف و نی باشد و آوای سه تار
در و دیوار همه آینه بندان باشد
گورکن مست و غزلخوان بکند گور مرا
نکُند گورکن آن روز پریشان باشد!
همه آمال من اینهاست خدا می داند
دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد.
22 فروردین 1400- البرز - فردیس
بسیار زیبا و امید بخش بود
زنده باد ایران