سفر به آسمان

صبح هایم زغروب دلگیر تر است
آن دم که میان ما دل پرکشیده است
اگر گریاندنم در خواب میل تو باشد
به ابد خفتنم میل عشق باشد
ترحم را  به چشمان کبوتر یافتم
نامه ی بی مشتاق به پایش بافتم
بس که با دل ،درد دل ها گفته ام
دل زخود بی تمایل ؛چون غریبه ساخته ام
با پنجره های مرموز میانه ای نخواهم
بسته و باز کلبه ی بی یار نخواهم
به سان لنگری آرام در سینه ام شد
سینه مواج کردو لنگر جابجا شد
نوایی دل نشین همچو باران آسمانی
ویرانه حالم آباد کردی که نمانی
سفر به آسمان شکوه ندارد
عاشق بی شیداهم روزگاری ندارد