سالیان

سالیان است که در دیدن  فردا زنده ایم 
چون که فرداها رسد ازحسرت دیروزها افسرده ایم
سالیان است دگر زندگی از یاد برده ایم
بس که حسرت دیده ایم افسرده و پژمرده ایم
 سالیان است دگر دنیا نمیچرخد چرا
شایدم ما مرده ایم حالم خراب است چرا
سالیان است دگر رنگ خوشی ماتم زده
حال مردم را نگا انگار همه آفت زده 
در جوانی پیریه خود را بکردیم تجربه 
تا به پیری پا بذاریم جسممان شد تجزیه
قبل مولودم کسی می‌گفت به من رسم جهان 
پرده برمیداشت از این روزهای تاریک و خزان
بافته بودم یک طناب از بند نافم
خود خفه میکردم از این روزگارم