حواس

مَن ! این روز ها پُر شُده ام از کلماتِ آهنگینِ نگاهِ تو...
مادامی که تو به من نگاه میکنی و در من، تمامی حَواس پرواز
می کنند..!

تو مُعجزه ی ظُهور حَواسِ چَندگانه در منی، که تا قبل از تو در من نمی زیست!

تو مُعجزه ی پیدایش تمام سیاهچاله های مَفقود، در اعماقِ سیاهِ
بی انتهای وجود منی!

تو! مَعنای تازه ی حَواسِ حَیاتی...!

_تو آواز لای لایِ خداوند مُعجزه ای، که میپیچَد در گوش هایی که
شِنوایی نداشتند!
_تو عِطر نَفس های زیستنی، که میپیچَد در مَشامی که بویایی نداشت!
_تو لَمسِ لَطیف وُجودی، که لَمس میشد با سر پنجه حَیات! حَیاتی که پیش از تو وجود نداشت! حَیاتی با موت لَمس شده بود!

_تو رَسمِ تَصویرِ عِشقی، بر چَشمانی که بینایی نداشت!

_تو حِس رَفع عَطشی، بَر لَب هایی، که دیر زمانی بود، که چِشایی نداشت!

ببین که تو برای من! چگونه تمامی حس های دنیایی به تنهایی!

[حآمی. حدیث.آم]

۹۹/۱۱/۱۳