بی تربیت

سلام
عرضِ ادب

با اجازه نکاتی را عرض می‌کنم که امید مَرضیِ خدا، شعر، شعور، وَ شما گرانقدر باشد!

گاتِ اوّل
اگرچه کلامِ جاریِ اثر شما شاخصهٔ شخصیّت دارد و در پرداختِ سوژه‌ خوابی با تعبیرِ خوب دیده است امّا پا را از متنِ ادبی فراتر نگذاشته تا سپید شود و باشد، بنابراین زیبنده بود قالب نثر و انواع آن انتخاب می‌شد!

گاتِ دوّم
سپید بودن شرفِ حضورِ خاصی ندارد که اگر اثر متن بود ناراحت شویم، همواره این حقیرِ شاگرد به نازنین‌دوستان عرضم این بوده و هست که یک متن ادبیِ زیبا و تأثیرگذار که با اصولِ درست و اسلوبِ صحیحِ نوشتاری نوشتن آغازیده و رویِ نکویِ فرجام را دیده می‌تواند از صدها شعر چه منظوم و چه منثور، چه غزل و چه سپید و سایرِ قالب‌ها ارجح‌تر باشد پس لطفاً و لطفاً و لطفاً سنگِ متنِ ادبی را هم به سینه بزنیم!

گاتِ سوّم
در سپید راندمانِ فعل هرچه کمتر بهتر و جای‌گان فعل باید بی جا و مختلف جا و گردان و چرخان باشد و نه در یک مدار ساکن، که در اثرِ شما لحاظ و رعایت نشده است، صدالبته این معنا و مقوله در شعرِ فرا گفتار کمی فرق دارد، این را عرض کردم که حرفم اشتباه برداشت نشود!

گاتِ چهارم
بیشتر مبانی شعر چه در کلاسِ منظوم و چه در کلاسِ منثور فرض و عرض و طرزش با کمی تفاوت یکی‌ست لذا فی‌المثل حشو در یکان یکانِ قوالب حشو است و توفیری نمی‌کند!

(شده‌ایم که نمیزنیم)

غیر از فعل که به حشو رو نشان داده دو ضمیرِ متصل نیز عطفِ به حشو است!

گاتِ پنجم
متنِ ادبی آمیزش با سطر دارد و خط خط و سطرسطر نوشتن و شدن آن‌، مقیّدش به شعر نمی‌کند!

گاتِ ششم
هرسِ شاخ و برگ‌هایِ اضافی و زوائِد، تا موسیقی اثر را موجه کند و در بطنِ شعر جاری شود فی المثل

دائمآ در خانه به همدیگر قور میزنیم...

پیشنهاد

از کراهتِ نِقانِق با هم

قور هم اگر منظورتان غُرغُر کردن و غُر زدن است باید ویرایش شود!

در پایان در ساعت ۱۶:۱۵ مورخهٔ ۱۲ بهمن ۹۹
برای‌تان روزافزرن مضمون نو و حالِ بِه و بابِ دندانِ شعر آرزومندم


سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند