درد معاصر

درودبرشما
بسیارزیبا بود
خوش آمدمی گم بانوی عزیز
قلم خوبی دارید وممنون که به اشتراک گذاشتید
فقط شعرتون به صورت دلنوشته گذاشتید واگر مرتب بشه بهتره تا از ظاهرش هم مثل خودش شعرگونه باشه و دربیاد ازحالت نثر
میدانیم که حتی چیدمان شعرهم در مخاطب خیلی تاثیرگذاراست ومن
بااجازه تون مرتبش کردم.....
من
زاده از لِقاحِ دَرد های عَصر معاصرم!
و عَطشِ حَیات
در گَلویم می جوشَد!
مَن،
زاده ی اَندوه های ریشه کرده
در استخوانِ های شکسته ی بردگانِ عاطِل مانده،
در عصر تکنولوژیم!
مَن، زاده ی تَوهم های دروغینِ مُنتَسَب به عشق،
در عَصر غَلیان هورمون های ایکس و ایگرگِ در هَم تنیده ام !
مَن، زاده ی تَوَحُش غَربم !
زاده ی سُنت پوسیده ی شَرق!
مَن، زاده ی ویارِ یک سیب سُرخ
بر سَرِ یک درخت سبز،
و تَبعید به نقطه ی صفر یک کُره ی خاکیم!
مَن، زاده ی نَعره های مَستانه ی سیاسیون،
بر سَرِ لاشه های
دَفن نشده ی آرزو های بی ثمرم!
مَن،‌ زاده ی فَقرم!
که پیچیده در دَست های خالیِ پایینِ شهر!
مَن، زاده ی اضطرابم !
در تَه چَشمان هرکس،
که این روز ها کسی را
برای دوست داشتن دارد!
من زاده ی عصر معاصرم!

واقعا زیبا پرمعنا وتفکربرانگیزبود
موفق باشید نازنین وببخشید جسارتم رو