کبوتر با کبوتر قهر کرده

غزل بهانه میشود ، سخن ترانه میشود 
در این شبی که باتوام ، چه بیکرانه میشود 
تو باشی و بهار و دل ،، آب برد غبار و گل 
باز شود هوا به عشق ..چه جاودانه میشود
میترا
به جان عزیزت قلم سبز شد 
که گردو ،به کام دلم مغز شد 
عزیزی و خطت ،خطایی نداشت 
بجز خوبیت دل صفایی نداشت 
دلم پیش توبیهوا،سرخوشست 
به بالت دهم بال و هم پر خوشست
میترا کیانی
زبیداد این دادگرهاست داد
کجا باید این داد را سر بداد
زمانی بخاکست سرهایمان
ندارد کسی قصه هامان بیاد
میترا
اسیر خنده شده ،سر نوشت این تلخک
گرفته اند همه ،ولی می برند سر تک تک
میترا
اسیر بغض سکوتی ،که بسته راه دهان
دلم پراست ،ولی بسته ام کمر ز میان
میترا
خاک شدم ولی بدان جوانه میکند تنم
نگفته ام ولی بدان ،همیشه فکر رفتنم
میترا
فال خود دیدم میان جامهایی پر زخون
میزنم پیک و ندارم ترس تا حد جنون
میترا
آرمانم بوسه ی شیرینی از دلدار را 
بوی بابونه کنار چشمه و کوهسار را
میترا
نه اسب فحل به کشیدن افسار ،میایستد ،،نه فریاد عشق در گلویی زنجیر میشود
میترا
کی گفته هر سکوت ،علامت رضاست 
ناراضیم ولی به سکوتی دلم رضاست
#میتراکیانی
کوفتم ناقوس را اما دلی بیدار نیست
نسخه دارو برای این همه بیمار چیست؟؟
میترا
دل بلرزد ،اشک می لغزد زچشم
خون بجوشدآمد، زند دندان به خشم
آدمی ،بسته به آه است و دمی ،
عمر برباد است با نامحرمی
میترا