کوچه ای به رنگ شهدا

درسیال خیال، غوطه ورم

بارانی ازروزهای رفته
پیکری به شولای ابروباد
آرکست سنفونی باد وباران
خنجریک ریزخشم وسکوت
فرصت های سوخته
کارخانه های بی کار
اما ،صداقت زیبا
به سایه صفاکرسی، یلدا کوک
دفتر سفید وسیاه ام عمرم
چرخی به سرنگشت
کوکترین گرامافون
دَ...دَ...بَ ...بَ
آخرین برف روب
 بلندترین یلدا
جشن های مجازی
سکه به روز قلب
مرگ بوسه
نقاب سرد درد
برگ ها موشکی ویروسها کشنده
پایان بارانی ترین قرن
قرن حسرت وآتش
این من؛نشسته ام به فصل تنهایی
درد می شمارم
محبت احتکار شد
اشک آماسیده ی درد ؛آتش
بیاید زبان شناسی بخوانیم؟
درد را هجا کنیم
شاید نوام هم کرنا گرفت
تنهایی زشت ترین رنگ
امروزدرزنگ خودبینی ،متکبرشدیم
چه زیبایکی برای همه وهمه به رنگ امید
خانه چون کوه ؟!واین طبل زبون
کوچه در حجم صدای شهدا بیداراست
چقدر بد شده ام دفترم خطی خطی ایام است