خوشه به خوشه چیده اند... !

حالاکه من اینجا شدم تنهای تنها
دیگرچراکردی مرا آغوش غمها ؟

دراین زمانه ، دل فقط غصه خریده

رنگی به جزالوانِ تاریکی ندیده !

شعروشعورِعشق من پوسیده آخر

بیزارم ازدنیای غم پوشیده ، دیگر!

وقتی ندارد مرهمی حالِ خرابم

تاکی نشینم تا کنند رنج وُعذابم؟!

خوشه به خوشه چیده اندبال وُپرمن

ویرانه شد ، دیوارِقلب وُ پیکرِمن !

چون شاخه ی خشکیده گردیدم خمیده

تصویرقاب خسته ای ، درخودتنیده !

سامان ندارم ، کنج میخانه لمیدم

گرچه ازاین پیمانه ها مهری ندیدم

 ساقی ، دگرجام توهم مستی ندارد

چشمان من ابری شده ، باید ببارد

محمل سوارم ، تاروم آواره گردم !

پنهان کنم ،  دردل دگرانبوه دردم

**

برای غصه خوردن

پشیزی نمیدهم

باپست میرسد

رایگان!