چون عاشقی را آرزو کردم...

چون عاشقی را آرزو کردم...
در فال من فصل بهار آمد
من را اسیر دام خود کردی...
نیروی چشمانت به کار آمد
...
با آتش چشمان افسونگر...
قلب زمینی را فنا کردی
آخر چرا؟آخر چرا؟در من...
این خانه ی غم را بنا کردی
...
من آمدم تا شهر تو اما...
قلبم یکی از بنده هایت شد
تنها تمام تن شدم از گوش...
گوشی که محو خنده هایت شد
...
ای کاش هرگز من نمی دیدم...
آن عشوه ها و روی ماهت را
ای کاش از من دور می کردی...
خندیدن و طرز نگاهت را
...
من با غم خود آشنا بودم...
تو با نگاهت بهترم کردی
چون آتش عشقت به من افتاد...
کوه غم و خاکسترم کردی

.....
گهواره مهر