چه باید کرد؟

سلام
دوست ارجمندم

درودو سپاس بر استاد بزرگوارم
جناب استکی

حضورتان را عزیز می دارم و از محبتهایتان

صمیمانه تشکرو قدردانی می کنم

درودو سپاس بر استاد بزرگوارو فرهیخته ام

بانوی بزرگوارو گرامی

سرکارخانم جمیله عجم

حضور عزیز و ارزشمندتان را گرامی می دارم و از از این همه حسن نیت

آن عزیز بزرگوار صادقانه تشکرو قدردانی می کنم

با مهرو ارادت

سلام
استاد غزلهای ناب

درودو سپاس بر استاد بزرگوارو فرهیخته و

غزلبانوی بزرگوارم

سرکارخانم نسرین حسینی

حضورتان را همواره عزیز داشته و عزیز می دارم و

از این همه مجبته و حسن نیت آن استاد

صمیمانه و صادقانه تشکرو قدردانی می کنم

برایتان بهترین ها را از خالق زیبایی ها آرزو دارم

با مهرو ارادت فراوان

درودها برشما استاد شریفیان عزیز و گرامی

بسیار سپاسگزارم از لطف و محبت شما

سایتون مستدام

سلام
دختر گلم خانم غزانی

سلام و درود فراوان به شما جناب شریفی مهربان

درودو سپاس بر شاعر فرهیخته و بزرگوارم

سرکارخانم سحر غزانی

حضورتان را عزیز می دارم و از محبتهایتان

صادقانه تشکرو قدردانی می کنم

با مهرو ارادت فراوان

سلام
مازیارعزیز

درودو سپاس بر شاعر فرهیخته و بزرگوارم

جناب قنبرپور گرامی

حضور سرشار از مهرو محبت آن عزیز را ارج می نهم و از این همه حسن نیت آن بزرگوار صادقانه تشکرو قدردانی میکنم
با مهرو ارادت

درودو سپاس بر استاد بزرگوارو با ذوقم

جناب شریفیان عزیز و گرامی

حضورتان را عزیز می دارم و و از این همه کوچکنوازی که

نشان از بزرگواری آن عزیز است را صمیمانه ارج می نهم

با مهرو ارادت

استاد گلم سلام

درودو سپاس بر استاد بزرگوارو فرهیخته وبا ذوقم

جناب انصاری

حضورتان را عزیز می دارم و از محبتهایتان تشکرو قدردانی می کنم

با مهرو ارادت

درودو سپاس بر استاد بزرگوار و عزیزم

حضورتان را عزیز می دارمو از محبتهایتان

صمیمانه قدردانی می کنم

با مهرو ارادت

درودو سپاس بر استاد بزرگوارو والامقامم

جناب انصاری

حضورتان را عزیز می دارم و دستبوسم بزرگوار

برایتان بهترین ها را آرزو دارم

درودو سپاس بر سرور بزرگوارم

جناب فتحی

حضورتان را عزیز می دارم و از محبتهایتان

صمیمانه سپاسگزارم عزیز
با مهرو ارادت

درودو سپاس بر استاد بزرگوارم

جناب عسکر زاده

حضورتان را عزیز می دارمو از محبتهایتان

صمیمانه تشکرو قدردانی می کنم

با مهرو ارادت

درودو سپاس بر بزرگوار نازنینم

حضورتان را عزیز می دارم و از محبتهایتان

صمیمانه قدردانی می کنم

درودو سپاس بزرگوار نازنین جناب زندیه

به پاس حضور زیبایتان تقدیمتان باد تا حالش رو ببرید

این هم اخوانی که دوست دارید

سلامت را به گرمی می دهم پاسخ
بهارِدر زمستان
مهدی ام ثالث!
نه تنها سرنباشد درگريبان
بلكه دل، مشتاقِ ديدارت
مگرخود سرنياری
پا نهی برجفتِ چشمانم
چراغان كرده ام
با چلچراغ ِباده ها راهت
و هر سويی هزاران را
پيام آور
كه تا دانی، دگر راهت
نه تاريك ونه لغزان است
نيازی نيست ،
دستی سوی كس يازی
تو راچونان عزيزی دربغل گيرم
نثارت بوسه ها سازم
چو ديگر، برگ برگِ اين گلستانت
زده سيلی رخِ سرماييان و
سوزوسرمايش
بيا بنگر!
نفس كز گرمگاهِ سينه
با يادِ تو می آيد برون
جانم به وجد آرد
نه تنها جانِ من
يا جانِ جانان را
كه اينك مردگان را
از درونِ قبرشان
گويی به درآرد
نفس كزيادِ تو اين است
گمان بهترز من دانی
که چشمانت
چراغِ محفلِ اين دوستانِ دور و
نزديك است
مسيحای جوانمردِ تو اينك
آن ردايت را به تن
از باورِتو ساغرش لبريز می باشد
هوا گرديده عطرآگين زگيسويت
دمِ گرمت بكرده آب
آن قنديلِ باورهای پيشين را
دمِ درانتظارت می كشم
مهمانِ لولی وش
دلم درانتظارِديدن رويت
شمارش می كند بانگِ قدمهايت
تو ديگر نيستی
آن سنگِ تيپا خورده ی ناجور
بل ،
دُرِّگرانِ آفرينش
نغمه جوری
چه رومی و چه زنگی
هرچه هستی
نيك می دانم
كه ازهررنك ، بی رنگی
بفرما دربه رويت باز و
از دوری تو
ما جمله دلتنگيم
نسيما بلبلا!
مهمانِ روزوماه وسالم را
بگو وارد شود
چون اين دلم از شوق می لرزد
تگرگی نيست ، مرگی نيست
صدايی گر شنيدی
مجلسِ شعرِتو
با اين بربط وچنگ است
نه امشب ، بلكه هر شب
هر كجا، درهرزمان ،
گريك قدم رنجه بفرمایی
دگر حاجت نباشد
وام بگذاری
تو صاحب خانه ای
من در عوض،اين جان
كنارِجام بگذارم
نمی گويم سحركامل شده
چون باورش مشكل
ولی بارِدگر
سرخی شده پيدا
فريبی نيست، رنگی نيست
بل ،
گلهای سرخ آن درختانيست
كه درسرمای سوزان زمستان
بوته اش را
در دلِ اين خاك، بنشاندی
عزيزا مهربانا!
گوشِ من از نغمه ی نابت
تداعی می كند صوتِ هزاران را
چراغِ باده ات، شب را شكسته
برده سرما را
سلامت را به گرمی می دهم پاسخ
هوا از هرمِ گرمای دمت دلچسب
درها نيمه باز وسر
پی ات اين سو و آن سو
دستها سويت دراز و
اين نفسها هم، به عشقت گرم
ليكن اين دلِ من
همچنان غمگين كه باز آيی
سلامت را دوباره، بلكه صد باره
به گرمی می دهم پاسخ
چرا ؟
چون من
به يمنِ گرمی هرمِ نفسهايت
چنان سر خوش
كه گويی دربهارانم

درودو سپاس بر شاعر فرهیخته و بزرگوارم

سرکارخانم حدیث عبدلی

حضورتان را عزیز می دارم و از این همه حسن نیت

و محبتهای آن عزیز بزرگوار صمیمانه سپاسگزارم

تقدیمتان باد

*****
کاش درکوچه ی ما
شیشه پنجره ها ، حنجره داشت
تا که بلوای سکوت
ننشیند به تمسخر
نفس زنجره را
من ازآن سایه شوم
ازافق های کبود
انزوای گل سرخ
پچ پچِ باد ، درون شط شب
بیزارم.
ازمعلق شدن آینه ها
روی کرسی ، سرِدار
یا ازآن خوشه ی نارنجکِ کال
که پس ازریزش گلبرگ بهار
به زمین می افتد
غمگینم
هولم ازچرخشِ دزرات ،
ویا سیکلِ تراکم شده نیست
وحشت اززلزله ی مصنوعی ست
وگسل های طبیعی که دهان بازکنند
تو ازاندیشه ی من دروحشت
ومن از بارش برف
که نشسته لبِ حرف
دردم ازفاصله هاست
مشکلم رعد سما نیست
من از شعله ی خاموش زمین
زیرِخاکستر قرن
و سترون شدنِ نطفه ی عشق
دربغلگاه هوس ، می ترسم
درد من ، بغض گره خورده
سرِ پیچ گلوست
وترک خوردن هراسکله
درباورموج
گر تو قایق گردی
من به پارو شدن بازوی خود می بالم
بادبان را بکشید!
بندرِ امن وامان
درهمین نزدیکی ست.
با مهرو ارادت