سلام بر شعر

خواب بودیم 
و گلوی گلواژه ای را دریدند!
ماه را  خاطرت هست؟
خاطرات خطرناکش را خریدند
مبادا که شب 
آغشته ی تب و طناب باشد 
و‌ ما بیدار!!
دلبرکم
لبم به کاسه ی کلام کشیده شد
و زهر افعی زمان
در پیکر شعرهایم چکیده شد
با من‌زمزمه کن
سلام بر شعر
به گاهی که گنه را
گنه کار میستود
عاشقانه هم داشتیم
گذشته از ابرهای خیانت
که خورشید را میگفتند:
حوصله کن!!
من و الثیای بی عنوانی
که حادثه ی حدیث را رقم زدیم
نیایش هم داشتیم
هوای مه آلوده ی مذاهب
و کوچه باغ های تفکری 
که قدم زدیم
سلام بر شعر
صبح شده است
و ما در اتمسفر خفقان
ریه های جوانی را
با اکسیژن قدغن ها نفس زدیم