اقلیم گنگ ۲

به تالار خزانم ،بیایی خرامان ..
بریزی به پایم ، شکنهای طوفان
در این فکرتم، آه،ز بیداد دوران
که بوسی مرا در شب اخترافشان؟
به زردی گذر کرد ،هژبر زر ارا
چو سرخیِ گلها، نشستم به هذیان
بریدم ، بریدم ،به نامت دلمرا
که قّتال و زیبا، برایی وُ عریان
چه اقلیم گنگی، ستام غروبست
درختان... فسرده ، تنی زخمه -بوژان
بیا تا مصاف زمستان برقصیم
به تقصیر آتش ،به آوازِ باران
شرنگ غمینیست ،جهان بیوجودت
سکوتی هویداست، غزلهای پنهان ..