معلم لطف

معلم لطف
مــرا معـلم لطـــف تو این مـــــرام آمــــوخت
بسـان مـــــرغ غـزل بر زبــــان نظام آموخت
به لوح سینه چو بنگاشت مشق مصحف عشق
به رســــــم مکتـــب آزادگان کلام آمـــــوخت
کنون که پیــــــر غمت گشـــــته این دل ایوب
به درد وصـل رخــــت بر وی التزام آموخت
طـبیــب نـــــرگس مســـت تو درســحـرگاهان
به  ســــوز سـینه ی افســروده التیـام آموخت
قــــــرار زلـف پـــریشان دلبــــــران در شب
 به  قــــوم دلشـدگانت بسی قــــوام آمــــوخت
رســول همــت مهــــرت  به باده خـانه ی دل
طـــــریق کــــوی تو بنـمود و اهتــمام آموخت 
(مظفر جوینی، " ترنم وصال به سرچشمه کمال- دفتر ششم " )