آسایش دوگیتی

شوخی با حافظ

پول می رود زدست و من آس وپاس خدارا
سرداده ناله از دل مرد و زن آشکارا

قلک شکستگانیم فرصت نمانده برخیز
باشد که باز آیدبازار آشنا را

ده روزه ی گرونی افسانه نیست افسوس
ریزش بجای باران بورست شمار یارا

در یک سبد معادن آواز خوانده بلبل
شاید که سود آید یا ایها السکارا

ای صاحب صدارت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
در جمع سکه می کوش با ارز کن مدارا

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن فضا را

آن سرزمین که شیخم ام الخبائثش خواند
راهی نمانده  زیرا من قبله العذارا

هنگام تنگدستی در عیش واختلاسی
کاین کار زار هستی قارون کند گدا را

سرکش مشو که چون شمع پولهای تو بسوزد
برقیمت طلا شد این خاک و سنگ خارا

آیینه سکندر ارز و طلا ست بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

خوبان پول پرست را  عیشی نشد عمرن
تا مثل خود بسازند رندان پارسا را

نوروزنیا  ندیده عیدی بجز گرانی
ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را

ح. نوروزنیا_آبان ۹۹