خسرو شیرین دهنان

می رود نغمه زنان ، خســــرو شــــیرین دهــنـان
که شــــد این شام سمر روشن از آن مــــاه مهـان       
نغمه ی مــــــرغ ســــحـر، بر شده از جور زمان                                         
ربّنــــایی که بـــر آورده ســـــر از بام جــــــهـان
پرده خــــــوانی که زند زخمـه به هـــر تار روان
مــــــرغ آزاده ، همــــایون اثر بـــــــاغ جـــــنـان
  غمـــــگسار خش و خـاشـاک ، چو خونین کفنان
همنوا گشـته چه خـــــوش با همه شـــــیوا سخنـان
شده همـــــرزم شهیـدان نه چــــو آن اهــــــرمنان
ای دریغ از ســـــخن و خدعه ی پیمان شــــکنـان
مـــــرغ عــــرفان بنگر در چـــمن تـــوس عــیان
باده در دست و بسی مست و چه سان چرخ زنان
( مشهد 20/7 /1399، 23 صفر 1442 ، 2020 Oct 11)
( یادمان آرمیدن پرده خوان ربّنا و مرغ سحر، خسرو آواز  پُرآوزه فارسی زبانان، 
شادروان  محمد رضا شجریان  در صحن حکیم توس در مشهد )