من هیچ نیستم

باسلام
وعرض ارادت
استاد بزرگوارم جناب استکی بزرگوار
ممنون از حسن توجه شما

سلام
دوست بزرگوارم
ممنون

سلام
وعرض ادب برشما بانوی گرامی
وممنون از شاگرد نوازی تان

سلام
بانوی ارجمند
هیچ بودن آغاز تمامیت بودن است...

به امید خدا

سلام
بردوست بزر گوارم
نگاه عالی شما گشایشگر رازهاست

سلام
دوست عزیزم جناب انصاری
ممنون از حسن نگاه شما

سلام
وعرض ادب
برسرور گرامی
جناب معینی بزرگوار

سلام
بر شما دوست گرامی
برقرار باشید به مهر

سلام
برشما استاد گرامی
ممنون از حسن توجه تان

درود
وعرض ارادت
دوست خوبم

سلام
وعرض ادب
برشمابانوی گرامی

سلام
احسنت
هذیان سرایی ات ، ناخودآگاه ، کلامی راستین از درون زخمی نسل هاست
باشد روزی تمام مردمان باواقعیت خویش (آنچه هستند) ارتباط برقرار نمایند . آن روز ، روز صلح و آشتی و برابری تمام انسانهاست ..روزگار راستینی بی شکوه و گلایه ، وبی اندوه و غم ورنج .... وبی نزاع و جدال ....

درودها
برشما
دوست بزرگوار

درود برشما
شاعر گرامی

سلام
وعرض ادب
برشما سرور گرامی

باسلام
تمام افراد در هر سرزمینی در اسارت ، اتوریته هستند حال ممکن است تابوها در جوامع متفاوت اشکال متفاوت داشته باشد که رهایی از هردواین بلیه کار آسانی نیست . کشورهایی هستند که به دلایل زیربنای فرهنگی ، ممکن است درمقایسه باکشورهای دیگر ، کشورهایی بامردمی آزاد به نظر آیند ، اما مردم همان کشورها نیز دراسارت هستند . برجسته ترین وشاید بتوان گفت اصلی تربن اتوریته در هرکسی "خود " است . هرکسی در هرکجای جهان پی افکن اتوریته از خویشتن در خود گردیده است . نام من ، اندیشه ی من ، مدرک من ، خانه ی من ، همسرمن و...و...همه ی این "من " ها نشانگر جولان اتوریته در ذهن واندیشه و وجود هرکسی است . آدمی زمانی می تواند به رهایی مطلق و آزادی واقعی دست بیابد که اتوریته را ، درخویستن ، اتوریته ی "خود " در خودرا ، بی رنگ واز این اسارت خودرا رهانیده باشد . زندگی بشر باهرفرهنگی بگونه ای طراحی شده ونسل به نسل تا به مردم امروز انتقال یافته که ماهیت و کم وکیف زندگی ناخودآگاهانه برای هرکسی ، ایجاد و حفظ و بقای "خود " برای هرکسی است . یعنی ماهیت زندگی ایجاد و حفظ وابفای خود برای هرکسی است . ماباید یکایک اتوریته ی "خود " را در خویشتن ، ناخودآگاه و خودآگاه ، نابود کرده واسیر خود نباشیم ، وباچنین تحولی ، نه تابو در ما تاثیرگذار است ، نه اتوریته ، ونه هیچ مکتب و آرمان وتفکرواندیشه ای .

ودر ادامه
آیا احتمال این دگرگونی و انقلاب درونی در ما وجود دارد یاخیر ؟....نظر من این است که نسلی چون ما وبعداز ما که البته این دگرگونی فردی ست وتحولی جمعی نیست ، در صورتی که هرکدام از ما پیش زمینه این تحول را در خود داشته باشیم ، که بانگاهی عمیق وریشه ای به اعمال ورفتار وافکار خود ، می توانیم شناختی سطحی درابتدا نسبت به خود داشته باشیم واگر این پیش زمینه در ما وجود داشته باشد ، بامطالعه ی جدی کتب خودشناسی ، می توانیم
به این تحول ودگرگونی در خود دست بیاببم ...."خود" پرده ی تیره وتاریکی ست که در مقابل چشم ما قرار گرفته و هرکس را از درک و کشف حقیقت محروم می سازد . حقیقت یعنی کشف تمامیت خویشتن ، ولی "خود" انگل مزاحمی ست که با پیش دستی در هرکدام از ما ، مارا گرفتار خود ساخته ومارا از درک و فهم تمامیت خویش دور می نماید ، تنها باکنارزدن مطلق این مانع از روبروی خویشتن است که می توانیم با تمامیت خود درارتباط باشیم ، وزمانی که به کلیت خویش رسیده باشیم کشف حقیقت برای ما میسر ومقدور می گردد.

اصغر ناظمی
.... ما در کشوری تابو زده زندگی می کنیم که فقط یادمان مانده که این کار را نکنیم و آن راه را نرویم و نسل به نسل بیشتر فراموش می کنیم که اصلا چرا نباید و چگونه نمی شود؟
مگر نسل های جدید گره های افکار را باز کنند....
می خواهم از کنار نوشته ات عبور کنم اما باز به جمله ای بر می خورم که مبهم وپرسش انگیز است . تمام ملت های جهان در کشورهایی زندگی می کنند که تابوزده هستند اما با شکل و شمایل متفاوت ....هنوز در هیچ کشوری به شناخت واقعی وحقیقی انسان و کشف ماهیت واقعی او نرسیده اند ، فقط مقایسه ی پیشرفت و رفاه نسبی در هرکشوری که آن هم محدود و بسیار اندک است کشورهای دیگر را برمی انگیزد و جوانان در آن کشور هارا دچار تردید و شک و گاه مبارزه با حکومت های مرکزی می نماید . واقعیت هرکسی (آنچه هست و ذاتا افریده شده و گنجینه ای نهفته در وی است ) این هیاهوها نیست ، انسان جزیره ای کشف ناشده است که این جزیره سرشار از نوروروشنی ، ورهایی از تضاد و تناقض و جدایی از هر گونه رنج و اندوه و ملالت وستیزی است . انسان در حصار ودربند وگرفتار گره ای ناگشوده در خویشتن گردیده که این روند زندگی ، این گره را در وی کورتر می سازد وانسان برای رسیدن به آرامش و رهایی از تناقض ها باید باگشودن این گره درونی در خود ، خویشتن را از اسارت نجات دهد .
پیش چشمت داشتی شیشه کبود/زان کبودت جمله عالم می نمود .... مولانا
پیش چشم ما شیشه ی کبودی ست که جهان را به ما تاریک و کبود وپراز تناقض و تضاد و ستیزو جدال و حیله نشان می دهد ، باید بدون دچار تعصب کور شدن ، این واقعیت را در خود باچشم بصیرت خویش ، روشن و واضح و شفاف ببینیم ، وهمین دیدن خالص و ناب ، پیله ی اسارت را در ما از هم تنیده و مارا ازاسارت نجات می دهد ....باید جرات و شهامت دیدن بی واسطه ، و مشاهده ی خالص را در خود با کنار زدن موانع آن هرکدام مان تقویت کنیم . اگر بخواهیم بیشتر این موضوع را در خود واکاوی کنیم ، می گوییم ؛ این فکر واندیشه ی ناقص ومحدود در هرکسی ست که اورا دردایره ی بسته ی خود به اسارت گرفته و هدایتگر اوست ، واورا ناخوداگاهانه و نااگاهانه این فکر بسته و ناقص ومحدودبین به هر سویی سوق میدهد ورهنمون می گردد که این جز چالشی برای بشریت نیست . چالشی ویرانگرو مرگ بار.... که بامشاهده و دیدن بی مانع در خود ، می توان این کلاف و حصار را در خود ، دیده و آن را قبل از به فعلیت رسیدن ، یاقبل از تحریک کردن ما برای به عمل رساندن آ ن ، در خود منهدم کنیم . بلی گره در ذهن ویا فکر ماست که مارا دراسارت خود دارد وهمیشه همین فکر/ذهن هرکه را تحریک به فعلیت رساندن خود می کند که می توان گفت پشتوانه این ذهن/فکر در هرکسی بوجود آمدن "خودیتی" کاذب وعیر واقعی در هر کسی است که باید لاجرم نسبت به آن و ماهیت ذهن در خود ورفتار وعملکرد فکر در خود آگاهی لازم را کسب کرد .

باسپاس
ودرود
برشما بانوی گرامی

اصغر ناظمی
سلام
دوست بزرگوارم
بلی ، تمام گمشده ی ما دردرون خودما به ودیعه نهاده شده ، وجدایی ما از آن مارا دچار دغدغه و اضطراب وناامنی و ناایمنی نموده و آرامش واقعی ما را همین جدایی و هجرت از خویش به استرس و ناآرامی تبدیل کرده وتنها راه نجات بشر برای رهایی از همه ی آلام وسرگردانی هایش بازگشت او به خویشتن است . کلامی به همین سادگی ، ولی بارجعتی که به سهولت برای مان قابل هضم وادراک نیست وچرا ؟...ماازترس و نگرانی برای خود پناهگاهی ایمنی بخش به تدبیر خود برای خود ساخته وبر پا نموده ایم ، جرات و جسارت و شهامت ویران کردن این پناهگاه ، و خودرا از آن جدا نمودن را ازدست داده ایم . بلی این پناهگاه فکری وایمنی مارا سرسخت در خود پیچیده ، وچوپان و کشاورزو امیر و ثروتمند و فقیر همه با تکیه به این پناهگاه احساس آرامش می کنند و هربکی به نوعی آن را برای خود قوی تر و چاق تر می سازد ، اما این آرامشی کاذب است واز نظر عرفانی گریز از ناآرامی ست . شاید آیندگان براین توهم وترس درخود غلبه یافته وبارهایی از آن به رستگاری و شادمانی همیشگی وبه وحدت و برابری برسند ....

سلام
ودرودها
برشما شاعر گرامی

سلام
وعرض ادب واحترام

درود
ممنون از حسن نگاه تان

سلام
وعرض ادب
بردوست بزرگوار

سلام
وعرض ادب
ممنون از شما

سلام
ودرودها
دوست گرامی

درودها
بانوی گرامی

درودها
دوست گرامی

سلام
ودرود

سلام
دوست خوبم
جناب فتحی بزرگوار
ممنون عزیز