شعر التيام مي بخشد

سلام و درود رفیق
سخنی است به جا و سنجیده، مورفین هم التیام می بخشد اما آن چه شعر را تمایز می بخشد اولاً ‌شعر آموزنده است در ثانی شعر بی گزند است و شاعر با ذکاوت در هر سطر کارکردی از شعر رونمایی می کند.
اگر روزهای روشنت تیره شد، اگر به درد فراق مبتلا شدی، اگر تنها شدی، اگر موش اگر.... شعر پاسخگو است. شعر اولا خودش درمان است در ثانی درمان را نشان می دهد. چراغ هدایت است و مبین
اما شعر، شعر علاوه بر حکیمانه بودنش، از شاعرانگی خوبی نیز برخوردار است اگرچه در کیفیت چون شعر قبلی که از شاعر خواندم نیست.
ضماد محبت، الوار رفاقت و همنشینی اش با موریانه سود و ضرر، خفاشان کور کابوس و تارک دانایی فکر می کنم خیلی خوب بودند
تشبیه تنهایی به هتل متروک هفت ستاره، موش های فاضلاب خیابانی و هم نشینی اش با سیلوی ذهن و پولاد صبر توصیف های رو به بالایی را بوجود آورده بودند از این جهت که فکر می کنم می توانست شاعر با پرداخت بیشتر و کاستن از حجم واژگان به توصیف های بهتری دست پیدا کند
برای مثال تشبیه تنهایی به هتل متروک قدیمی در یک سطر می توانست خلاصه شود
و بعضی از توصیف ها نوآوری و شعریت کمتری داشتند مثل ترانه دل انگیز وصال و مرثیه غم انگیز جدایی، مهتاب جاده دلتنگی، سمفونی روح منزوی، تصویر وداع ناگهانی و آلبوم پاره شده
البته از نگاه بنده این طور بود و چه بسا الزاما درست نباشد.
در کل شعر خوبی خواندم، لذت هم بردم، نکاتی که به نظرم رسید هم نوشتم چه از زیبایی ها و چه از مواردی که جای بهتر شدن داشت
فکر می کنم مجاز هم باشم به زدن تیک نقد با اجازه ی شاعر
قلمت سبز و بی گزند دور از موش های...
دلت دریایی و نگاهت وسیع مهربانی