شاپرک

سلام

و

پروانه را مشهد ، سرخی زلال شعله ی شمع است و تارهای پیله ی پرواز همه از ابریشم و احساس اما این شاپرک چه بر سرش آمده است که تن به تار عنکبوت می دهد و مقتل خویش را سرخی آتش به تیرگی تارهای تاریک بدل می کند ؟
شاعر به حسن تعلیلی زیبا جواب می گوید :
از فراق شمع
آری درست است وقتی که شمعی نیست تا جان در پای اش قربان کند دیگر تار عنکبوت و زبان قورباغه و منقار مرغ خانگی تفاوتی نخواهد. داشت چرا که بی زلال شعله ی شمع ، پروانه را مردن بهتر از زیستن که فلسفه ی زیستن اش طواف کعبه ی نور است و فنای دریای درخشان آذر ..

سپاس شاعری را که به اندک واژه و کوتاه مجال ، اقیانوس معنا در کار می کند و هر خواننده ای را سیراب از چشمه سار آبگینه ی بی زنگار شعور شعر خویش ...