مرغ زندان

غزل (مرغ زندان)

سالیانی ست که ازخلقت خود بی خبرم 
 باید از حکمت هستی جهان پی  ببرم 
مرغ زندانم و ازمرگ مرا باکی نیست
کی شود جامه عادات زمین را بدرم ؟!
گرچه کس در غزل وشعر خریدارم نیست
شهرت و ثروت عالم ، به پشیزی نخرم 
چرخ تقدیر و قضا را به خدا می شکنم
اگر از قصد دگر باره کند سر به سرم 
از سلاطین علوم خواهش یاری دارم 
شاید از حل معما ی زمان سود برم 
فکر من گشت پریشان و سرم آشفته
حل این پرسش مبهم ،بکند شانه سرم
 مژده آن معرفت حکم خدا بود که گفت
که من ازتو به خودت ،پیش تر وخویشترم
پیکرشعر و غزل را به سخن نظم دهم 
واژگان رقص نمایند به بنا ی هنرم

 

از مریم شجاعی