سودای فرات

سودای فرات
به میدان میفرستد حضرت جانان برادر را
یل ام البنین، سقای خوبان، پور حیدر را

به آغوشش گرفته بار دیگر در حریم عشق
حسین ابن علی در خیمه گه شیر دلاور را

برای تشنه کامان حریم صبح بیداری
راها در عطر باران می کند سرو و صنوبر را

علم در دست و مشک آب بر دوش ابوفاضل
تماشا می کند یارب! سکینه سمت باور را

حسین آهسته می خواند برایش آیه قران
که می بیند بگرداگرد صحرا فوج لشگر را

علمدارست و سودای فرات و جرعه آبی
به سمت آسمان ها می کشد الله اکبر را

به رخصت می نشیند روی زانوی ادب شاید
بگیرد امر و فرمان از کف سالار و سرور را

به قربان نگاه نی نی چشمان خونباری
که با روح شهادت می برد فرمان رهبر را

خدا را شکر می گویم باشک دیده معصومی
که کِلک از مهر خوبان می زنم اوراق دفتر را