ابرهای سیاه

بسیار زیبا و پر معنی است
دستمریزاد

آه... چيست راز عالم؟!
هيچ قفلی دروازه‌ی شب را نمی‌بندد...


درودتان


تخیل‌آمیز و دل‌انگیز

درود جناب علامیان
زیبا نگاشتید
مانا باشید به مهر

سرودی درخورتوجه وپر معنا بود
لذذت بردم از خواندنش
عالی سرودی
دستمریزا شاعر بزرگوار

درود فراوان
بسیار عالی

سلام
تو هم از من حرافتر شدی که ...
چندجای این نوشته به شعر رسیدی :

[ موسیقی ] ميلاد چشمه ها را
در كوهستان ها میشنود

دستِ [ بی ]حواس/م پرتم
ستاره اي را به زمين مي اندازد



و در [ بر ] شاخه هاي سرو
معماي روز و شب را نشخوار ميكنند


كلماتي كه از لغت نامه ها گريخته اند و رفته اند
تا هواي شب را تنفس كنند
كه عطر ياسمن دارد


هيچ قفلي دروازه ي شب را نمي بندد



روی این کلمات و عبارات بیشتر تاکید کن دوست خوشتیپ مانا

سلام

سر گشتگی من و تو از چرخ مدان

کو هم ز من و تو نیز سرگشته تر است

حکیم نزاری قهستانی

با این شعر می خواهم شعر دوست خوبم را کالبد شکافی کنم
شعری که از جنس رویاهای سنگی است
چرا سنگی؟؟؟
با خوانش چندین باره ی این شعر خواننده متوجه ی تکرار اسف بار روز و شبهای شاعر میشود شاعری که بازه ی زمانی بین وصال و فراق خورشید را معما می پندارد و چرخش اش را شاید بیهوده...
مطلع هرچند نثر گونه به نظر میرسد اما سادگی اش دست مایه ی بیان تفکرات خیال انگیز شاعر شده است
به مانند همان سکوتی که شاعر از آن سخن می گوید تا میلاد چشمه ها را جشن بگیرد.

پردازش این بند به خوب اتفاق نیوفتاده
تخت سفیدم چون راه شیری
در شب به چشمم تنگ می آید
وقتی تخت به راه شیری تشبیه شده
و شاعر تختش را تنگ می بیند انگار این کهکشان بی سرو ته را چون تختش کوچک می بیند شاید هم منظور دل گرفتگی بیش از حد شاعرست که زمین و زمان برایش چون قوطی کبریت شده اما به خوبی در این بند عمل نشده است

سپس ستاره ای را به زمین دعوت میکند در این بند ستاره با خفاش و جغد که نماد سیاهی هستند در تضاد معنایی زیبایی قرار دارد
ستاره روشنایی
جغد و خفاش تاریکی را دوست دارند
رویای سنگی ادامه پیدا میکند
شاعر مورچه میشود
باد میشود و دوباره انسان
تناسخهایی که فقط در عالم خواب اتفاق می افتد
اما در این بندها وقتی میم مالکیت داریم
مورچه ام من
بادم من
این من هاحشو محسوب میشوند که با حذف انها خوانش روان تر میشود
رویا همچنان ادامه دارد رویایی که در آن رویا میبینیم یعنی خواب در خواب
وقتی به بند اکالیپتوس می رسیم دیگر شعر نداریم با نثر روبرو میشویم ردپای این گیاه و نمادی که بر ان استوار شده در هیچ جا مشخص نیست
انگار شاعر خواسته طی الارضی را نشان بدهد که موفق نبوده
این گیاه خواص درمانی دارد در کرمهای نرم کننده بسیار استفاده میشود آیا شاعر خواسته خواص این گیاه را درمانی برای رویای سنگی اش در نظر بگیرد؟؟؟

خلاصه این شعر در بیداری رویا می بیند و در خواب رویای بیداری را در سر می پروراند تا آنجایی که اگر خودش نیز مشتاق نباشد یک نفر مجهول دروازه ی رویا را باز میکند

آیا آن یه نفر خود شاعرست همان شخصیتی از خودش که در خواب وجود دارد؟؟؟

مخلصات

بسیار زیبا و پر از تصویر

لایک شد شعرتون👍🌹

زیبا و دلنشین

خیال انگیز و دلچسب

آغاز تا پایان خوش حال و هوا بود و پر از حرف

درودتان 🌹🌹🌹

درود جناب اعتراض
بسیار زیبا نگاشتید
برقرار باشید 🌹 🌹

درود برادر ادیب و خوش نگارم
چه شعر رویایی و زیبایی
با تصاویر خیلی خیلی زیبا
و شعریه که میشه در چند بعد بهش پرداخت
و برداشتهای متفاوتی کرد
راستش من این شعرو حتی از اینجا هیچ نیست بیشتر دوست داشتم
😅😅
درود به قلم دغدغه مندنت
همیشه مانا بمانی و نویسا 🌻🌻🌻🌻

درود امیر حسین عزیز
بسیار بسیار زیبا و مملو از مفهوم
و پر از تصاویر تازه و استعاره های قشنگ
بسیار لذت بردم دوست من
مانا باشی و پیروز

درود فراوان جناب علامیان ادیب فرزانه 🌷
همیشه اشعارتان ناب وپر از محتوا وخواندنی است 🌷
دستمریزاد 🌷
در پناه حق 🌷

درود بر شما بزرگوار
بسیار زیبا و با احساس سرودید
پاینده باشید گرانقدر
🌷🌷🌷

درودهاااا
قلمتان نویسااا

سلام
و یک سوال از امیرحسین دارم البته دوستان میتونن پاسخ بدن :

آیا هنر در برابر جامعه مسئول است ؟؟؟

سلام
دوست مهربانم

سلام امیرجان
آفرین
قلمت سبز داداش

درود بر شما

درودتان

سلام جناب علامیان بزرگوار
قلم خاص شما را همیشه دوست داشتم و از خواندن این شعر و نقد دوستان هم بسیار آموختم.

و شاعری که در روز رویا و اندیشه است و در شب میلاد چشمه ها را از کوهستان می شنود؛ بی تردید سرشار از روشنایی ست که باید قدرش را دانست...

پاینده باشی برادر خوبم

درود برامیرحسین علامیان عزیز

نیک اندیش و مهربان

می‌توانم کنار تو باشم و
باز بی آواز از راز اين همه همهمه بگذرم
من از پیِ زبانِ پوسيدگان نخواهم رفت
تنها منم که در خواب اين هم زمستانِ لنگر نشين،


هی بهارْبهار ... برای باغ بابونه آرزو می‌کنم.
حالا همين شوقِ بی‌قيمت و قاعده
همين حدود رويا و رفتنِ از پی نور، ما را بس،
تا بر اقليم شقايق و
خيالِ پروانه پادشاهی کنيم

سیدعلی صالحی

نور باشی برادر مهربانم

وااای قلبم ..
وااای بی نظیر ررر

با شکوووه. باشکووه