شبستان

نگاه آینه
بالهای سرخ پرواز
حسرت تبخیر
برده گان شب
حلقه های وحشت زنجیر
دخیل سبزمان بر شاخه انجیر
فضای تیره ی تقدیر
کام سرد خاکستر
خواب بی تعبیر باغ
و
تیغه تدبیر


همه و همه ثابت میکنند این شاعر هم احساس دارد هم بلاغت و هم آگاهی
نظام به خط قافیه ها که با تدبیر و تقدیر و انجیر و .... برکه ی شوق این شعر را مواج نموده اند و ردیف سخت "میپوسد" که از دردی مزمن و اجتماعی خزان زده حکایت میکند ، همه و همه در کار اثبات این دلیلند که با شعری مواجهیم که از شعار گریزان و بر شعور استوار است . اما ایکاش یک بیت هم اضافه میکردی که مثلا " رخت ایمان او بر طناب تکفیر میپوسد"
من کلاسیک نمیدانم شاید خودتان زیباتر رقم بزنید