کجایند قهقهه ها

دخترانه هایم را پاییز برد...............
 و برگهای خشک خاطراتم بازیچه ی بادهای سهمگین سرنوشت شد.
 آیا آسمان اشکهای چشمم را دید تا با سر انگشتانش بزداید
و آیاسوز حنجره ام را قطره ی بارانی تر خواهد کرد؟
هنوز شال و کلاه سپیدم در گوشه ی صندوقچه ی زمان باقی مانده..........
 هنوز گرمای آغوش مادرم بر فراز خورشیدها نور افشان است.
  من به سادگی ِگنجشکانی می اندیشم که در ایوان خانه ی کوچکمان
 منتظر خرده نان هایمان بودند.
هنوز خنکای جوی آب
 و پرتاب سنگریزه هایی که در آن می انداختیم
شیرین ترین خاطرات من است
 کجایند قهقهه هایی که گوش فلک را کر میکرد؟؟؟؟؟؟؟؟
من گم شده ام میان باد و آفتاب.

اکرم بهرامچی