دوباره توی سرم

دوباره توی سرم انعکاس آژیرست
نه نای مغلطه دارم نه وقت تغییر ست
ازین جنون مسلم که برزخی تر نیست
به دست وپای زمان حلقه های زنجیر ست
خدا کند نرسد حالتم به نقطه ی جوش
میان صفر و صدم صدشماره توفیر است
هوا قرق شده از ابرهای بغض الود
ببار الهه ی باران، چه جای تاخیراست
صدای ضجه به جایی نمی رسد دیگر
سکوت خانه براندازم عذر تقصیراست
چگونه حالم ازاین زندگی بهم نخورد
که دیگ خالیمان روسیاه کف گیرست
شبیه مزرع گندم به داس محکومیم
خدا هم ازتبعات خلایقش سیرست
نزن به ساز مخالف برای اینهمه درد
برای رقص غم انگیزمن کمی دیرست
بخواب و خواب خیالات کودکانه ببین
که آرزوی محالت همان تصاویراست
طلوع زندگیم زیر چکمه ها له شد
چروک چهره ام از رد پای تقدیر ست
مگر به داد من خسته مثنوی برسد
برای روح غزل قصه ام نفس گیرست